Εορτασμός Αγ. Φανουρίου 2011

Με μεγάλη λαμπρότητα και βυζαντινή μεγαλοπρέπεια, εορτάσθηκε η μνήμη του Αγίου Φανουρίου στη Νήσο Λέρο.

Στον Ξηρόκαμπο Λέρου καί στον ομώνυμο ενοριακό Ι.Ναό Αγίου Φανουρίου, παρουσία πλήθους πιστών την Παρασκευή 26 Αυγούστου, ετελέσθη ο πανηγυρικός Αρχιερατικός εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβ.Μητροπολίτου μας κ.κ.Παϊσίου, συμπαραστατουμένου του Ι.Κλήρου της νήσου.

Διαβάστε επίσης:

Λέρος: Η συνέντευξη του Δήμαρχου Τιμόθεου Κωττάκη στο Radio Kosmos 93.8

02.10.2025

1.3k

Λιμεναρχείο Λέρου: Λήψη αυξημένων μέτρων λόγω κακοκαιρίας 2–3 Οκτωβρίου

02.10.2025

1.4k

Μετά το πέρας του εσπερινού εγένετο η λιτάνευσις της Εικόνος του Αγίου Φανουρίου.

Το πρωι του Σαββάτου 27 Αυγούστου ελετέσθη Αρχιερατική Θ.Λειτουργία, παρουσία πολλών πιστών, τον δε θείον λόγον εκήρυξε ο ιεροκήρυκας της Ι.Μητροπόλεως αρχιμ.Στέφανος Κατές.

Μετά το πέρας της Θ.Λειτουργίας, προς τιμήν του Αρχιερέως, του Ι.Κλήρου και των πιστών, παρετέθη στο πρεσβυτέριο του Ναού υπό του Εφημερίου π.Σεργίου Γουρλά και του Εκκλ.Συμβουλίου, δεξίωσις.

Εντύπωση προκάλεσε και εφέτο το πλήθος της προσφοράς της παραδοσιακής φανουρόπιτας προς τιμήν του Αγίου που παρέθεσαν οι πιστοί εις μνημόσυνον αιώνιον.

Απολυτίκιον Αγίου Φανουρίου

«Ουράνιον εφύμνιον, εν γη τελείται λαμπρώς,

επίγειον πανήγυριν, νυν εορτάζει φαιδρώς,

αγγέλων πολίτευμα, άνωθεν υμνωδίαις ευφημούσι τους άθλους,

κάτωθεν Εκκλησία, την ουράνιον δόξαν,

ην εύρες πόνοις καί άθλοις, τοις σοις, Φανούριε ένδοξε».

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

Ο Άγιος Φανούριος είναι αναμφίβολα μια άγια, σημαντική νεανική μορφή, που ξεχωρίζει με τον δικό του τρόπο ανάμεσα στους άλλους Αγίους της χριστιανοσύνης, γιατί δεν τιμάται απλώς σε μια μόνον ημε­ρομηνία, αλλά η πίστη των χριστιανών κάνει συχνά τη γνωστή φανουρόπιτα.

Ο Άγιος Φανούριος, που έζησε στα Ρω­μαϊκά χρόνια, συγκρούσθηκε τότε θαρρετά με τον κόσμο της ειδωλολατρίας, γιατί το χριστιανικό πνεύμα του θεανθρώπου, δεν του επέτρεπε να αρνηθεί τις αναμφισβήτη­τα ενάρετες αρχές του. Έτσι τα 12 μαρτύ­ρια που υπόφερε ο Άγιος, αποτελούν για μας ένα δυνατό κίνητρο για αντοχή και προσκόλληση στις ηθικές αξίες του χριστιανι­σμού, για να βγούμε νικητές από ένα αδιά­κοπο αγώνα, ενάντια στην απιστία και αδικία της εποχής μας.

Για την καταγωγή και τη ζωή του Αγίου Φανουρίου δεν υπάρχει τίποτε συγκεκριμένο, τα μόνα στοιχεία που έχομε αναφορικά με τον Άγιο είναι η εύρεση της εικόνας του, γύ­ρω στα 1500 μ.Χ., σύμφωνα με τα συναξά­ρια, ή κατ’ άλλους γύρω στα 1355-1369 μ.Χ.

Οι παραστάσεις στην Εικόνα είναι οι ακόλουθες:

Ο Άγιος παρουσιάζεται όρθιος μπρο­στά στο Ρωμαίο ανακριτή του και φαίνεται ν’ απολογείται με θάρρος και να υπερασπί­ζει την χριστιανική πίστη του.

Οι στρατιώτες επεμβαίνουν και χτυ­πούν με πέτρες στο κεφάλι και στο στόμα τον Φανούριο, για ν’ αναγκασθεί να υποκύ­ψει και ν’ αρνηθεί τον Κύριο.

Οι στρατιώτες έχουν εξαγριωθεί πια απ’ την επιμονή του Φανουρίου, γι’ αυτό τον έριξαν κάτω και τον χτυπούν άγρια με ξύλα και ρόπαλα, για να κάμψουν το ακμαίο ηθικό του.

Ο Φανούριος είναι στη φυλακή κι εκεί βασανίζεται με αποτρόπαιο τρόπο. Φαίνε­ται εντελώς γυμνός κι οι στρατιώτες ολόγυ­ρα του ξεσχίζουν τις σάρκες του με αιχμη­ρά σιδερένια εργαλεία.  Ο Άγιος υπομένει αγόγγυστα το τρομερό μαρτύριό του.

Ο Φανούριος βρίσκεται και πάλι στη φυ­λακή και προσεύχεται στον θεό, για να τον ενισχύσει ν’ αντέξει μέχρι τέλους τα βασανι­στήρια.

Ο Άγιος παρουσιάζεται και πάλιν μπροστά στον Ρωμαίο ανακριτή για ν’ απολογηθεί για τη στάση του. Απ’ την ατάρα­χη έκφραση του προσώπου του φαίνεται, πως ούτε τα βασανιστήρια που υπόφερε, ούτε οι μελλοντικές απειλές του τυράννου εκλόνισαν την πίστη του και έτσι απτόητος περιμένει ακόμη χειρότερα μαρτύρια.

Οι δήμιοι του Φανουρίου με μανία και σκληρότητα καίουν με αναμμένες λαμπάδες το ολόγυμνο σώμα του, που φαίνεται έτσι η ανυπέρβλητη θυσία του για τον Εσταυ­ρωμένο. Ο Άγιος νικά και πάλιν με την α­δάμαστη θέληση και καρτερία του στον Κύ­ριο.

Οι άγριοι βασανιστές του χρησιμο­ποιούν και μηχανικά μέσα για να φθάσουν στο κορύφωμα του μαρτυρίου του. Έχουν δέσει τον Άγιο πάνω σ’ ένα μάγκανο κι αυ­τό σαν περιστρέφεται, του συντρίβει τα κόκκαλα. Υποφέρει εκείνος αγόγγυστα αλλά στο ωραίο πρόσωπό του είναι ζωγραφισμέ­νη ανέκφραστη αγαλλίαση, γιατί υποφέρει για χάρη του Κυρίου.

Ο Φανούριος ρίπτεται σ’ ένα λάκκο, για να γίνει βορά άγριων θηρίων κι οι δήμιοί του από πάνω παρακολουθούν να δούνε το τέ­λος του. Τα θηρία όμως έχουν κυριολεκτι­κά εξημερωθεί απ’ τη χάρη του Θεού, γι’ αυ­τό τον περιτριγυρίζουν ήσυχα σαν αρνάκια και απολαμβάνουν θαυμάσια τη συντροφιά του.

Οι δήμιοί του δεν ικανοποιούνται απ’ το προηγούμενο αποτέλεσμα κι έτσι τον βγάζουν απ’ τον λάκκο και τον καταπλακώνουν μ’ ένα μεγάλο λίθο, βέβαιοι πια πως θα τον αποτελειώσουν. Τίποτε όμως δεν πετυχαίνουν κι αυτή τη φορά.  Η σκηνή παρουσιάζει τον Άγιο μπρο­στά σε βωμό, όπου οι δήμιοί του τον προτρέπουν να θυσιάσει, βάζοντας στις παλά­μες του αναμμένα κάρβουνα. Ο Φανούριος βγαίνει και απ’ αυτή τη δοκιμασία νικητής και αυτό διακρίνεται από ένα διάβολο, που έχει τη μορφή δράκου, που πετά στον αέ­ρα και κλαίει για την αποτυχία του.

Η τελευταία σκηνή είναι το τέλος του μαρτυρίου του, με τον Φανούριο ριγμένο σ’ ένα μεγάλο καμίνι να στέκεται όρθιος πάνω σ’ ένα σκαμνί και να τον περιζώνουν φλό­γες και καπνοί. Ο Άγιος φαίνεται να προ­σεύχεται αδιάκοπα στον Θεό, χωρίς να εκ­φράζει κανένα παράπονο ή γογγυσμό κι έ­τσι άκαμπτος κι ανυποχώρητος πέταξε στα ουράνια, γεμάτος ικανοποίηση για όσα βά­σανα υπόφερε για χάρη του Κυρίου.

Η ΠΙΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

Η μεγάλη τιμή που τρέφουν οι χριστιανοί στον Άγιο Φανούριο, έγινε αιτία να δημιουργηθεί στο λαό το παραδοσιακό έθι­μο της πίττας του Αγίου ή καλύτερα της φανουρόπιτας. Η πίτα γίνεται για να φανερώσει ο Ά­γιος σε κάποιον ένα χαμένο αντικείμενο, κά­ποια δουλειά αν ένας είναι άεργος, κάποια χαμένη υπόθεση, την υγειά σε κάποιο άρ­ρωστο και άλλα παρόμοια.

Επιμέλεια-Φωτογραφίες-Επεξεργασία Βίντεο:  Γεώργιος Ι.Χρυσούλης, Γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως

Βίντεο: κ.Ιορδάνης Τσουγκράνης