Η Ευρωπαϊκή Ένωση επενδύει δισεκατομμύρια για να ενισχύσει τη δική της αμυντική βιομηχανία και να μειώσει την εξάρτηση από τις ΗΠΑ
Η Ευρώπη αλλάζει. Αντιμέτωπη με γεωπολιτικές προκλήσεις και τον πόλεμο στην Ουκρανία, η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε να βάλει τέλος στην εξάρτησή της από τις Ηνωμένες Πολιτείες στον τομέα της άμυνας.
Η Γερμανία, πρωτοπόρος σε αυτή τη μεταστροφή, ζήτησε από την ΕΕ την ενεργοποίηση της ρήτρας έκτακτης ανάγκης ώστε οι αμυντικές δαπάνες να εξαιρεθούν από τους δημοσιονομικούς περιορισμούς. Ο στόχος είναι ξεκάθαρος: να μπορέσουν τα κράτη-μέλη να ξοδέψουν έως και 2 τρισεκατομμύρια ευρώ σε εξοπλιστικά μέχρι το 2030.
Η πλειοψηφία των κονδυλίων μέχρι σήμερα καταλήγει στις ΗΠΑ – σε εταιρείες όπως η Lockheed Martin και η General Dynamics. Η Ε.Ε., όμως, θέλει να αναστρέψει αυτό το ρεύμα και να κρατήσει τουλάχιστον το 50% των προμηθειών της εντός Ευρώπης.
Για να το καταφέρει αυτό, επενδύει στρατηγικά σε «εγχώριους πρωταθλητές»:
- Rheinmetall
Η γερμανική εταιρεία στοχεύει στην παραγωγή 1,1 εκατομμυρίων βλημάτων ετησίως έως το 2027. Έχει ήδη εξαγοράσει αμερικανικούς και ευρωπαϊκούς παρόχους υποστήριξης και θέλει να τριπλασιάσει τον κύκλο εργασιών της μέχρι το 2030. - MBDA
Ο ευρωπαϊκός κολοσσός πυραυλικών συστημάτων σχεδιάζει διπλασιασμό παραγωγής μέσα στο 2025, με στόχο την αντικατάσταση παρωχημένων εθνικών οπλικών συστημάτων από ενιαίες, πανευρωπαϊκές λύσεις.
Το πρόβλημα της Ευρώπης και η λύση
Η Ευρώπη δεν διαθέτει ενιαία πλατφόρμα αμυντικών προϊόντων. Εκεί όπου οι ΗΠΑ έχουν ένα άρμα μάχης (Abrams), ένα μαχητικό (F-35) και ενιαία διοίκηση, η Ευρώπη έχει… τέσσερα: Eurofighter, Rafale, Gripen και F-35 «συνωστίζονται» σε ΝΑΤΟϊκές βάσεις.
Όμως τα προβλήματα για την Ευρώπη δεν τελειώνουν εκεί, καθώς οι φρεγάτες, τα υποβρύχια και τα τεθωρακισμένα είναι επίσης διασπασμένα σε δεκάδες γραμμές παραγωγής. Αλλά και οι κυβερνήσεις διστάζουν να συγχωνεύσουν εθνικές εταιρείες λόγω πολιτικών πιέσεων και κρατικών μετοχών.
Το επιτυχημένο μοντέλο της MBDA δείχνει τον δρόμο: κοινή ιδιοκτησία (Airbus–BAE–Leonardo), ενιαία σχεδίαση, ενοποιημένη παραγωγή, αλλά διατήρηση εθνικών θυγατρικών για πολιτική ισορροπία.
Ορισμένα παραδείγματα:
- Το νέο άρμα Panther KF51 της Rheinmetall αναπτύσσεται με την Leonardo για την Ιταλία.
- Συζητήσεις για συγχωνεύσεις στο ναυτικό μεταξύ BAE, Naval Group, Thyssenkrupp και Fincantieri.
- Ο ευρωπαϊκός κλάδος drone και κυβερνοάμυνας ενισχύεται από VC επενδύσεις.
Οι επενδυτές μυρίστηκαν την αλλαγή στην Ευρώπη
Η αγορά «βράζει». Ο δείκτης P/E της Rheinmetall εκτοξεύθηκε, ενώ επενδυτικά κεφάλαια όπως Tikehau Capital, CVC και Weinberg αγοράζουν μικρές και μεσαίες αμυντικές επιχειρήσεις με στόχο τη μελλοντική απορρόφησή τους από μεγαλύτερους ομίλους.
Η Ε.Ε. υποστηρίζει αυτή την προσπάθεια μέσω:
- 150 δισ. ευρώ σε δάνεια για κοινές αμυντικές αγορές
- Στόχο για 40% συνεργατικών προμηθειών μέχρι το 2030
- Νέο πλαίσιο στήριξης νεοφυών εταιρειών σε drones, AI και λογισμικό μάχης
Η Ευρώπη δεν θα χτίσει ένα αντίγραφο του Πενταγώνου από τη μία μέρα στην άλλη. Αλλά τα θεμέλια μπαίνουν:
- Ενοποίηση παραγωγής
- Εγχώρια τεχνογνωσία
- Στρατηγική ανεξαρτησία
- Προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων
Και πάνω απ’ όλα, η πολιτική βούληση να γίνει κάτι που μέχρι πρότινος φάνταζε αδύνατο: μια ενιαία, ανταγωνιστική, ευρωπαϊκή αμυντική υπερδύναμη.
Πηγή: LIFO, με πληροφορίες από Wall Street Journal