Η Κυβέρνηση αποδέχθηκε την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στο Αιγαίο

Παρέμβαση του Μάνου Κόνσολα Επ.Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αιγαίου – Βουλευτή Δωδεκανήσου.

Διαβάστε επίσης:

Η Ελλάδα απέναντι στην πρόκληση της λιβυκής ρηματικής διακοίνωσης: Ώρα για στρατηγική αντεπίθεση

24.07.2025

1.5k

Υβριδική απειλή το μεταναστευτικό – Ο ρόλος της Τουρκίας στη Λιβύη και η μεταστροφή Χαφτάρ

13.07.2025

1.2k

“Η κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ καταγράφεται, πλέον, ως η πρώτη κυβέρνηση της χώρας που αποδέχθηκε την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στο Αιγαίο.

Γιατί αυτό  συνιστά η εμπλοκή δυνάμεων του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο προκειμένου να αντιμετωπιστεί το μεταναστευτικό πρόβλημα.

Η κυβέρνηση πληροφορήθηκε την εμπλοκή του ΝΑΤΟ από τις δηλώσεις που έκαναν η κ. Μέρκελ με τον κ. Νταβούτογλου.

Εκεί φτάσαμε.

Ό,τι και αν λέει πλέον η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, όσο και αν υποστηρίζει ότι δεν θίγονται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, η αλήθεια είναι διαφορετική:

1ον. Η εμπλοκή της διεθνούς δύναμης του ΝΑΤΟ αποτελεί παραδοχή της αδυναμίας ή της απροθυμίας της Ελλάδας να αντιμετωπίσει τη διακίνηση  παράνομων μεταναστών στο Αιγαίο και να ασκεί έλεγχο στα θαλάσσια σύνορά της.

Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας είχε πει ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα.

2ον. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι οι ελληνικές δυνάμεις θα επιχειρούν στα ελληνικά χωρικά ύδατα, οι τουρκικές στα αντίστοιχα τουρκικά ύδατα και το ΝΑΤΟ θα ασκεί έλεγχο στον εναέριο χώρο των δύο χωρών.

Εδώ ο κίνδυνος είναι ορατός.

Η Τουρκία γνωρίζουμε όλοι, ότι αμφισβητεί τις διεθνείς συνθήκες και τα ελληνικά χωρικά ύδατα, θεωρεί ότι υπάρχουν γκρίζες ζώνες αμφισβητούμενης κυριαρχίας.

Το θέμα βέβαια είναι ευρύτερο και σχετίζεται και με την προσπάθεια της Τουρκίας να αμφισβητήσει τα δικαιώματα της Ελλάδας στην υφαλοκρηπίδα και στην ΑΟΖ.

3ον. Η Ελλάδα δεν αποδεχόταν την πρόταση Γιούνκερ για κοινές περιπολίες με την Τουρκία.

Η πρόταση αυτή ήρθε ξανά από την πίσω πόρτα και υλοποιείται πλέον με το μανδύα της Νατοϊκής Δύναμης.

Η Τουρκία είναι δεδομένο, ότι θα επιχειρήσει το επόμενο διάστημα να παγιώσει τις αμφισβητήσεις της στο Αιγαίο.

4ον. Είναι ασαφής η δράση που θα αναπτύξει η δύναμη του ΝΑΤΟ στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού στη θαλάσσια περιοχή του Αιγαίου.

Ο γ.γ του ΝΑΤΟ κ. Στόλτενμπεργκ δήλωσε ξεκάθαρα, ότι δεν πρόκειται να γίνεται επανεισδοχή ή επαναπροώθηση των παράνομων μεταναστών, αλλά η δύναμη του ΝΑΤΟ θα κάνει μόνο αναγνώριση και θα παρακολουθεί τα δίκτυα των διακινητών.

Αυτό σημαίνει, ότι τα πλοία του ΝΑΤΟ ενδέχεται να οδηγούν στα ελληνικά νησιά, όσα σκάφη με παράνομους μετανάστες βρίσκουν στο Αιγαίο αντί να τα οδηγούν πίσω στην Τουρκία και να γίνεται εκεί η διάκριση προσφύγων και παράνομων μεταναστών.

Είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση έπαιξε ένα επικίνδυνο όσο και ανεύθυνο παιχνίδι στο μεταναστευτικό ζήτημα.

Με τις ιδεοληψίες της και την πολιτική των ανοιχτών συνόρων, δεν εξέθεσε μόνο τη χώρα διεθνώς, εξέθεσε σε κίνδυνο και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο.

Το χειρότερο από όλα είναι οι αποχρώσες ενδείξεις που υπάρχουν πλέον: ότι προσπάθησε να συνδέσει τη διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος με τη διαχείριση της εσωτερικής πολιτικής κατάστασης , προσπαθώντας να επιτύχει την χαλάρωση των δημοσιονομικών στόχων. Για αυτό και ο κ. Τσίπρας ανέλαβε δεσμεύσεις να κρατήσει η χώρα έναν τεράστιο αριθμό παράνομων μεταναστών και προσφύγων. Δεσμεύσεις που δεν αντέχει η χώρα και θα τις πληρώσει πολύ ακριβά.

Ήδη ο κ. Δραγασάκης και ο κ. Μουζάλας άρχισαν να προετοιμάζουν την κοινή γνώμη για το κλείσιμο των συνόρων και να μιλούν για μια δύσκολη κατάσταση την οποία θα πρέπει να διαχειριστούμε.

Ο κ. Τσίπρας αποτελεί ένα κακέκτυπο μιμητισμού του Ανδρέα Παπανδρέου. Μόνο που ο Ανδρέας Παπανδρέου και κυρίως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ποτέ δεν θα έθεταν σε αμφισβήτηση τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας στο Αιγαίο, ποτέ δεν θα διαχειρίζονταν το μεταναστευτικό ζήτημα με τον τρόπο που το χειρίστηκε ο κ. Τσίπρας.

Η εμπλοκή του ΝΑΤΟ, ανέδειξε και ένα ακόμα πιο σοβαρό ζήτημα: την αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Την ίδια αδυναμία είχαμε δει πριν από 20 χρόνια, τέτοιες μέρες, με την κρίση στα Ίμια, όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν απούσα τη στιγμή που απειλούνταν η εδαφική ακεραιότητα ενός κράτους-μέλους της”.