ΦΥΣΕΙ ΚΑΙ ΘΕΣΕΙ: Πώς οι μειοψηφίες επιβάλλονται

Του Θανάση Παραπονιάρη, δικηγόρου

«Δεν θα επιτρέψουμε την εκποίηση δημόσιας περιουσίας». Έτσι κατέληγε μία αποστροφή της συνέντευξης Τσίπρα, αναφερόμενη στο κυβερνητικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και στο πλαίσιο της συζήτησης επί των προγραμματικών δηλώσεων της νεοσύστατης κυβέρνησης.

Ορισμένες φορές είδηση δεν αποτελεί μία πολιτική τοποθέτηση (υπέρ ή κατά των ιδιωτικοποιήσεων), αλλά τα συμφραζόμενα. Τίνι τρόπω δεν θα τις επιτρέψει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης;

Διαβάστε επίσης:

Τ. Κωττάκης στον RV: «Στα social media ο καθένας μπορεί να κάνει μονόλογο. Στις συνεδριάσεις, εκεί που υπάρχουν απαντήσεις, τα πράγματα ξεκαθαρίζουν»

31.10.2025

842

Λέρος: Θετικές εξελίξεις για το Περιφερειακό Πρωτοδικείο

31.10.2025

871

Εάν ψηφιστεί η πώληση μίας επιχείρησης υπό δημόσιο έλεγχο, εάν δηλαδή η μεταβίβαση του μετοχικού «πακέτου» λάβει χώρα ως νόμος του κράτους, πώς θα αποτρέψει μία τέτοια εξέλιξη ένα κοινοβουλευτικό κόμμα από μόνο του;

Ο γράφων θεωρεί ότι ο μόνος έντιμος, δημοκρατικός και «θεσμικός» τρόπος ανατροπής μίας οποιασδήποτε πολιτικής μπορεί και πρέπει να είναι η αλλαγή του νόμου αυτού δια της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, εν ολίγοις μέσω ενός άλλου νόμου. «Λεπτομέρεια»: αυτό ασφαλώς προϋποθέτει μεταβολή στον κοινοβουλευτικό συσχετισμό δυνάμεων και συνεπώς μία εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ ή τέλος πάντων των δυνάμεων εκείνων που συμμερίζονται τις θέσεις του. Όλα τα άλλα είναι από γραφικά και διασκεδαστικά έως επικίνδυνα. Θυμίζουν τις ανοησίες του τύπου «το μνημόνιο τελείωσε στις 6 Μαΐου». Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η πληρωμένη απάντηση στη φαιδρότητα αυτή ήρθε από τον Περισσό: «Το μνημόνιο είναι νόμος του κράτους και συνεπώς μόνο ως νόμος αλλάζει. Τα λοιπά λέγονται για λόγους εντυπωσιοθηρικούς».

Πάμε λοιπόν πάλι από την αρχή, απλά μαθήματα (ναι, δε με φοβίζει η έκφραση) δημοκρατίας και σεβασμού στους θεσμούς, το Σύνταγμα και τους νόμους: οι κυβερνήσεις προκύπτουν από ελεύθερες γενικές εκλογές. Οι εκλογές αποτυπώνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη λαϊκή βούληση και μετουσιώνονται σε αντίστοιχη κομματική εκπροσώπηση στην εθνική αντιπροσωπεία (βουλή). Κυβέρνηση σχηματίζεται μόνο αν απολαμβάνει τη στήριξη τουλάχιστον 151 βουλευτών («δεδηλωμένη»). Νόμοι ψηφίζονται κατά πλειοψηφίαν. Οι παραπάνω προτάσεις έχουν γραφτεί με αίμα σε αυτόν τον τόπο, το ίδιο αίμα στο οποίο ομνύει η Αριστερά. Τι θα κάνει λοιπόν η τελευταία αν δεν την βρίσκει σύμφωνη μία διάταξη νόμου, ούσα μειοψηφία η ίδια; Θα κατεβάσει τα τανκς;

Την απάντηση θα τη δώσει ο νέος «συνοδοιπόρος» κ. Φωτόπουλος: αλλεπάλληλες καταλήψεις κτιρίων διοίκησης, τραμπουκισμοί, και – βεβαίως – «κατέβασμα» των διακοπτών εν μέσω του θέρους. Αυτή είναι η πεπατημένη των συντεχνιών από τις οποίες τόσα έχει υποφέρει αυτή η χώρα. Έτσι οι μειοψηφίες επιβάλλουν τις απόψεις τους στην κοινωνία – το ζήτημα είναι για πόσο ακόμη μπορούν να γίνουν αυτές ανεκτές.

Εφημερίδα “Πνοή της Λέρου”