*ΦΥΣΕΙ ΚΑΙ ΘΕΣΕΙ – Κοινωνικός Σύνδεσμος: οι πολίτες αντεπιτίθενται

Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία δύο χρόνια περίπου είμαστε μάρτυρες μίας πορείας παρακμής και διάλυσης της χώρας, μέσα σε συνθήκες άλλοτε κοινωνικής αφασίας και άλλοτε εν μέσω κινημάτων διαμαρτυρίας και αντίδρασης που ενίοτε φτάνουν στον εξτρεμισμό.

Μέσα σε αυτή την πορεία αυτοκαταστροφής θα προσπαθούσε κάποιος πολύ για να ανιχνεύσει σημεία των καιρών που να γεννούν αισιοδοξία.

Διαβάστε επίσης:

Θεόδωρος Ασβεστάς: Νέες συμφωνίες αλλάζουν τον τουριστικό χάρτη της Λέρου

12.12.2025

1.7k

Λέρος: Διορίστηκε στο Νοσοκομείο ο Ιατρός Ευάγγελος Μαρκάκης!

12.12.2025

3.1k

Σε κάθε περίπτωση, όμως, θα στεκόταν στη δημιουργία των λεγομένων «κινημάτων πολιτών», τα οποία τους τελευταίους μήνες φαίνεται να κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος στο πολιτικό προσκήνιο. Πρόκειται για πολιτικές πρωτοβουλίες (οι οποίες δεν περιβάλλονται κατ’ ανάγκην το μανδύα του πολιτικού «κόμματος» με τη συμβατική έννοια του όρου) που έχουν συμπήξει ομάδες ανθρώπων με ελάχιστη έως μηδαμινή παρουσία μέχρι σήμερα στην κεντρική πολιτική σκηνή. Οι ομάδες αυτές εμφορούνται λίγο έως πολύ από κοινές αρχές και επιδιώξεις, οι οποίες ως επί το πλείστον είναι οι εξής:

•    επιδίωξη ενεργοποίησης της κρίσιμης μάζας των πολιτών οι οποίοι, αποστρεφόμενοι την πολιτική με τους όρους που αυτή παράγεται και εκδηλώνεται ανά την Ελλάδα, δεν είχαν ασχοληθεί μέχρι σήμερα περισσότερο ενεργά με τα κοινά. Οι ίδιοι πολίτες δεν θέλγονται από ετερόκλιτα κινήματα όπως αυτά των «αγανακτισμένων», αφενός διότι τα τελευταία είναι κινήματα «εφηβικού τύπου» τυφλής απόρριψης συλλήβδην του πολιτικού συστήματος και αφετέρου διότι δεν κομίζουν καμία σοβαρή πολιτική πρόταση για άρση του αδιεξόδου.

•    αντίδραση στις πρακτικές λαϊκισμού και παλαιοκομματισμού στα οποία επιδίδονται καταρχήν και κυρίως τα δύο μεγάλα κόμματα και δευτερευόντως η Αριστερά.

•    προσπάθεια ανατροπής του υφιστάμενου αποτυχημένου παραγωγικού μοντέλου της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, με τις πελατειακές σχέσεις, τον κρατισμό, τα ελλείμματα και τις συντεχνίες να υποδεικνύονται ως τα κύρια αίτια της διαγραφόμενης εθνικής αποτυχίας.

Εξέχουσα θέση μεταξύ των ανωτέρω κινημάτων πολιτών έχει η νεοπαγής ομάδα του «Κοινωνικού Συνδέσμου» (άλλη ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία είναι λ.χ. αυτή της ομάδας «Δημιουργία Ξανά»), η οποία συναπαρτίζεται ως επί το πλείστον από ακαδημαϊκούς, νέους επαγγελματίες και επιστήμονες που μοιράζονται τις ίδιες αγωνίες και αρχές. Στην ιδρυτική διακήρυξη του «Κοινωνικού Συνδέσμου» (αναρτημένη στη δικτυακή του σελίδα) μπορεί κάποιος να ανατρέξει στις βασικές του προτάσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να συνοψιστούν στα εξής: α) το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδος μπορεί να επιλυθεί μόνο σε συνεργασία με τους Ευρωπαίους εταίρους μας, β) η λύση μπορεί να εξευρεθεί μόνο εάν παραμείνουμε στη ζώνη του ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, γ) προκειμένου να γίνει πραγματικότητα η ευεργετική δράση των εταίρων μας, είναι αναγκαία κάποιας μορφής «μνημόνιο» και δ) η όποια λύση προϋποθέτει τη συνέχιση ύπαρξης του κράτους, δηλαδή ανοιχτά σχολεία και πανεπιστήμια, ανοιχτά νοσοκομεία και δικαστήρια, ανοιχτά λιμάνια και υποδομές. Ο Κοινωνικός Σύνδεσμος εκπέμπει ένα ξεκάθαρο ιδεολογικό στίγμα και αυτοεντοπίζεται στο κέντρο ακριβώς του πολιτικού άξονα αριστεράς – δεξιάς. Εργάζεται για αυτήν ακριβώς την ανασύσταση του Κέντρου στην Ελλάδα, το οποίο έχει λεηλατηθεί εκλογικώς από τα δύο μεγάλα αστικά κόμματα και δεν εκπροσωπείται επαρκώς από τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς.

Ο Κοινωνικός Σύνδεσμος δεν είναι (ακόμη;) κόμμα. Φιλοδοξεί όμως να συσπειρώσει όλες αυτές τις κοινωνικές ομάδες και τις ψύχραιμες, νηφάλιες φωνές που μέχρι σήμερα δεν μπορούσαν να ακουστούν μέσα στις κραυγές και τις οιμωγές της κρίσης. Εάν κατορθώσει με την παρουσία και τις εισηγήσεις του να ωθήσει το πολιτικό προσωπικό της χώρας προς αυτές τις κατευθύνσεις, θα έχει ήδη επιτελέσει ένα μεγάλο εθνικό έργο. Η δράση του στο εξής αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον και αδημονία από πολλούς.

*Του Θανάση Παραπονιάρη, δικηγόρου