Η σημερινή μέρα είναι η μέρα που πριν 74 χρόνια η Ελλάδα είπε το μεγαλύτερο ΟΧΙ στην Ιστορία της. Ένα ΌΧΙ, που όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια άλλαξε την έκβαση του πολέμου και κατά συνέπεια το μέλλον ολόκληρης της Ευρώπης, καθώς αυτό επηρέασε αρνητικά τα σχέδια των δυνάμεων του άξονα, που δεν μπορούσαν να φανταστούν πώς μια τόσο μικρή χώρα θα προέβαλλε μια τόσο σθεναρή αντίσταση.
Αυτό που ζούμε σήμερα τείνει να επιβεβαιώσει την παραδοχή ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η Χώρα μας βρίσκεται στην δίνη ενός οικονομικού πολέμου και ότι τα μέσα που χρησιμοποιεί δεν είναι οι βόμβες και οι σφαίρες αλλά τα σπρεντς και ο δανεισμός.
Είναι η εξαθλίωση και η ταπείνωση ενός ολόκληρου λαού που οι πρόγονοι του δημιούργησαν πανανθρώπινες και διαχρονικές αξίες όπως τη Δημοκρατία και τον Πολιτισμό. Είναι προφανές πως διανύουμε μια περίοδο όπου τα νήματα της παγκόσμιας οικονομίας κινούνται από μια κάστα ολίγων, που κρατούν στα χέρια τους την τύχη όλου του πλανήτη.
Και το ερώτημα είναι: Μπορούμε σήμερα, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες, να ορθώσουμε ξανά το ανάστημά μας και να ξαναπούμε το μεγάλο όχι? Εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες του εύκολου ΝΑΙ, οι λάγνοι του νεοπλουτισμού και της καλοπέρασης, της ψεύτικης, επιφανειακής και δίχως βαθύτερο νόημα ζωής?
Η απάντηση δεν είναι εύκολη και δεν είναι εύκολη γιατί ο σύγχρονος αυτός πόλεμος που ζούμε καθημερινά είναι πιο σκληρός, πιο απειλητικός, αλλά και πιο καταστροφικός. Είναι δύσκολη η απάντηση, γιατί ο εχθρός είναι αόρατος, είναι πιο επικίνδυνος λόγω της πλεονεξίας του, δεν έχει Πατρίδα, δεν έχει σημαία, δεν έχει θρησκεία. Ποτέ δεν κάνει ανακωχή, ποτέ δεν ακολουθεί κανόνες και ποτέ δεν οδηγείται στην δικαιοσύνη για τα εγκλήματά του.
Εξαιτίας όλων των παραπάνω, ίσως να μην μπορούμε να πούμε ένα τόσο βαρυσήμαντο ΟΧΙ, γιατί οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Μπορούμε όμως να ξεκινήσουμε με πολλά, μικρά ΟΧΙ, στην καθημερινή μας ζωή, έτσι ώστε ο καθένας μόνος του αλλά και όλοι μαζί να αθροίσουμε τα ΟΧΙ μας, για να φτιάξουμε το ένα και μοναδικό, το μεγάλο ΟΧΙ, που θα μας βγάλει από το αδιέξοδο.
Το μήνυμα που απευθύνω σε όλους και ιδιαίτερα στην μαθητιώσα νεολαία μας είναι: Λέμε όχι στην εξάρτηση, όχι στην ταπείνωση, όχι στον καταναγκασμό, όχι στην ξενομανία, όχι στην αμορφωσιά, όχι στις εύπεπτες πολιτικές υποσχέσεις, όχι σε κάθε είδους ρατσισμό, όχι στην φυγή και στην εγκατάλειψη. Λέμε ΝΑΙ στην ζωή, ΝΑΙ στην οικογένεια, ΝΑΙ στο σχολείο και στους δασκάλους μας, ΝΑΙ στην πνευματική πρόοδο, ΝΑΙ στην ελεύθερη και κριτική σκέψη, ΝΑΙ στα ΌΧΙ που προάγουν την προσωπική μας ελευθερία και την ανεξαρτησία του πνεύματος μας.
Μόνο έτσι θα έχουμε δώσει ήδη μια απάντηση στο αρχικό μας ερώτημα και μόνο τότε θα μπορέσουμε να νοιώσουμε πραγματικοί άνθρωποι.
Χρόνια πολλά σε όλους. Σας ευχαριστώ.
