Η επέτειος του Πολυτεχνείου είναι ο φάρος που φωτίζει το δρόμο των νεότερων γενεών μας για ένα καλύτερο αύριο.
Σαράντα επτά χρόνια νωρίτερα μας δείχνει το δρόμο ενάντια στον αυταρχισμό, την ιδιωτεία και το φόβο.
Και αυτό που μένει σαν απόσταγμα είναι η μαζικότητα.
Είναι αυτή που διώχνει το φόβο. Η δυναμική που αναπτύχθηκε εκείνα τα τρία βράδια. Την Τετάρτη λίγοι φοιτητές(περιθωριακά θα μπορούσε να πει κανείς), το Σάββατο χιλιάδες κόσμος(αν δεν είχε μπει το τανκ, τις επόμενες μέρες θα μιλούσαμε για δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες, αλλά γι’αυτό μπήκε…).
Το νόημα του Πολυτεχνείου παραμένει αναλλοίωτο. Είναι η διαρκής έγνοια και ο διαρκής αγώνας για ελευθερία και προκοπή.
Είναι η νοοτροπία του «εμείς» αντί του «εγώ» και η άνθηση προοδευτικών ιδεολογιών.
Τα μηνύματα του ηχούν πιο επίκαιρα απο ποτέ, σήμερα, σε μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε, μέσα σε πλαίσια πανδημικής κρίσης και παγκόσμιου συγκλονισμού.
Στον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας, της υποβάθμισης της παιδείας και της υγείας, ενάντια στην καταστολή.
Τιμούμε τους νεκρούς, τιμούμε τους πρωταγωνιστές, όλους και όλες που αγωνίστηκαν, απαιτώντας μια καλύτερη, μια δημοκρατική Ελλάδα.
Ευσταθιάδου Ιωάννα-Μαρία
