«…με τα Μάτια μου!», γράφει ο Νίκος Φραντζής

Κρήτη νησί της ομορφιάς. Φύση μοναδική, τροφή που οι λαοί την αποζητούν. Με ανθρώπους λατρεμένους και ερωτικούς, που με πάθος οι άνθρωποί της να αγαπούν κα να λατρεύουν κάθε τι.

Με έναν Νίκο Καζαντζάκη που κάπου να περιγράφει: Δύο γερόντια φιλήσυχα, στην κατοικία τους να κουρνιάζουν. Εποχή με πειρατές να οργώνουν τις θάλασσες και να λεηλατούν τα νησιά μας. Έντρομος ο γέρος και ανήσυχος, λέει στη γριά του: «Κοίτα, πήγαινε κρύψου μη σε βρουν και σε αρπάξουν και εσένα!» – «Τι να με κάνουν εμένανε, εγώ γριά είμαι.» Και ο γέρος της αναλογιζόμενος το τι μπορούσαν να της πειράξουν και από την άλλη, την πολύ αγάπη και έρωτα που ακόμα ένιωθε για τη γριά του, της είπε: – «Κι αν σε δουν με τα μάτια μου;»

Διαβάστε επίσης:

Λέρος: 60 χρόνια ΠΕΛ και 50 χρόνια «Λεριακά Νέα» – Μια μεγάλη γιορτή για τον Πολιτισμό

23.11.2025

997

Ευάγγελος Ασβεστάς: «Κύριε Κόλια Αρκετά! Η Λέρος δεν αντέχει άλλη τοξικότητα στα Δημοτικά Συμβούλια»

22.11.2025

1.7k

Μια πολύ μεγάλη φράση σε έννοια, κορυφαία, απόλυτα ερωτική, ευγενική, προστατευτική! Υμνεί το υπέρτατο συναίσθημα των ανθρώπων, τον ΕΡΩΤΑ!!

Ακολουθώντας  τη ζωή κάποια στιγμή, θα φανεί μπροστά σου ο δρόμος του έρωτα. Για τον γέροντα ευτυχώς ο έρωτας του ήρθε νωρίς στη ζωή και έτσι νοιώθει ακόμη, τι και αν πέρασαν τα χρόνια.

Λίγος παράδεισος ακόμη δεν τους βλάπτει!

Αισθηματικά ανάπηρος, δεν ήταν στα γεράματά του ακόμα ο γέροντας. Σαν νέος την αναζητούσε η ψυχή του, τώρα νοιώθει πως αν σταματήσει η ζωή του γύρο της, τότε θα έχει τελειώσει και η ζωή για εκείνον.

Ίσως και η γριά του με αυτό που της είπε, μπορεί να σκέφτηκε! «Τι ευτυχία ακόμα να με θέλει!» Στο τώρα, πόσες φορές δεν είπαμε στους άλλους: «Δεν σου ταιριάζει αυτός, δεν είναι ωραίος, είναι κοντός, χοντρός, ψηλότερος, είναι υπάλληλος δεν είναι επιστήμονας.» Βρίσκουν χίλια ελαττώματα. Κανείς δεν βλέπει αυτά τα άτομα με τα μάτια του ερωτευμένου και με θράσος όσο και αγένεια να αποφασίζουν για τον δικό σου έρωτα, με τα δικά τους γούστα. Δεν είναι δα και τόσο εύκολο να σκεφτούν το πιο απλό, πως οι ερωτευμένοι σε δύσκολο Θεό πιστεύουν, για αυτό και κάνουν αυστηρά προσωπική επιλογή στα ταίρι τους και πάντα νοιώθουν αυτόν τον Θεό δίπλα τους.
Η καρδιά των ερωτευμένων είναι μόνιμα σε αταξία και παράνομα, ακόμα αγαπούν!

Το μόνο συναίσθημα του ανθρώπου που τυφλώνει, είναι να είσαι ερωτευμένος και δεν μπορεί να έχουμε την αξίωση, εμείς οι απέναντι, ένας τυφλός να δει τι χρώμα πουλόβερ φοράμε!

Άλλη προτεραιότητα έχουν αυτοί τώρα, να ζήσουν αυτό που νοιώθουν, με αυτόν που το νοιώθουν, μέσα από έναν ανταριασμένων έρωτα.

Ο ερωτευμένος ζει σε δικό του γαλαξία, έχει δικό του ουρανό, που και εκεί έχει ακόμα μία ευκαμψία για να σκεφτεί τα τρωτά του έρωτα!

Έτσι δεν μπορεί να έχει ξεκάθαρες και συμβατές σκέψεις και να παίρνει σωστές αποφάσεις στη σχέση του με τον έρωτα. Για αυτό ο ερωτευμένος απ΄ αρχή της ζωής, δεν έχει μεταλλαχτεί στα αισθήματα και στα θέλω του για τον έρωτα.

Οι ερωτευμένοι ζουν σε ένα σώμα και ξέρουν πως έχει το σώμα γλώσσα, μα σαν τους κτυπήσει το βέλος του έρωτα σιγά σιγά μπορούν και πονάνε, ματώνουν!

Μα και λάθος συνάντηση να είναι, το ανακηρύττουν αυτοί ως το πιο σωστό τους λάθος και συνεχίζουν, γιατί νοιώθουν πως έγινε ο ένας στον άλλον της ψυχής τους ανάγκη και πως τον έρωτα που ζούνε, είναι τεράστιος!

Εξ άλλου ξέρουμε, συχνά οι άνθρωποι συνηθίζουν τα λάθη τους να τα βαφτίζουν εμπειρίες και έτσι δίνουν ελαφρυντικό στο λάθος τους!
Πιστεύουν δε πως αν διακόψουν τη σχέση τους αυτή, θα είναι ένα τίποτα χωρίς τον άλλον δίπλα τους και όλοι εμείς γύρο τους απλά βλέπουμε πως ο ερωτευμένος κάνει λάθη για να μάθει, πως αλλιώς…; Και πώς να μην κάνει λάθος, όταν ψάχνει μέσα το πλήθος τον ανώνυμο να βρει για ταίρι του! Και να οι όρκοι, στην τρέλα του ερωτά του: «θα σε αγαπώ και πάλι σαν ξαναγεννηθώ μέχρι και να πεθάνω», κάτι τέτοια και δεν ξέρουν ότι πιο κάτω μπορεί και χαλάσματα να βρουν, σαν αποδειχτεί, «ένας έρωτας άλυτης !»

Σημασία όμως έχει να αγαπάς και να ερωτεύεσαι και ο ερωτευμένος δεν μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στον έρωτά του, γιατί οι ερωτευμένοι ζητούν πάντα το αδύνατο! Δεν συγχωρούν, γιατί απλά είναι ερωτευμένοι, ενώ η αγάπη και η συγχώρεση πάντα μαζί βαδίζουν, αλλά η αγάπη πολλές φορές είναι εύφλεκτο υλικό και αίσθημα που οπλοφορεί, μα δεν σκοτώνει!

Όλοι μας υποφέρουμε ή και απολαμβάνουμε τα χαρίσματα που μας έδωσε η φύση, ένα από αυτά είναι να ερωτεύεσαι και να αγαπάς. Δεν υπάρχει πιο δυστυχισμένο πλάσμα από εκείνο που δεν το αγαπάει κανείς.
«Με τα λεφτά αγοράζεις πράγματα φτηνά, η αγάπη είναι ακριβή.»

Προνόμιο του ανθρώπου που ζει στον έρωτα, είναι να επιλέγει ανάμεσα από αυτούς που τον διάλεξαν. «Θέλω κοντά σου να νοιώθω ερωτευμένος, γιατί εσυ μ΄ έμαθες έρωτα!»

Πρέπει να έχεις αγάπη μέσα σου για να την δίνεις και να μην συμβιβάζεσαι, γιατί αρκετοί άνθρωποι νοιώθουν πως είναι πολυτέλεια να αγαπούν, αντί στη ζωή τους να ζητάνε να τους αγαπούν και να νοιώθουν ότι χρωστάνε στον άλλον Αγάπη.

Το ξέρω, είναι πολύ μεγάλη απόσταση να φτάσεις να αγαπάς κάποιον. Δεν γνωρίζουν πολλοί τα αξίωμα της ζωής, «Αγάπα για να ζήσεις, ζήσε για να αγαπάς.» Για αυτό και ο γέροντας του Καζαντζάκη, με όλ’  αυτά της ζωής του συναισθήματα ενός ερωτευμένου όσο και προστατευτικού, τα κρατεί ως τα τώρα, στα βαθειά του γεράματα και μ΄ αυτά θα φύγει. Μόνο τότε θα χαθούν και αυτά μαζί μ΄ αυτόν, ποιος ξέρει πότε, μα τότε θα σβήσει και ο έρωτας για τη Γριά του, μαζί με τη ζωή του!

«Μόνο όταν χάσω τη ζωή μου, θα πάψω να σ’  αγαπώ!» Τέχνη μου είναι ο έρωτας. Τιμή μου είναι να μου ζητάς έρωτα έρωτά μου. Του έρωτα η ελπίδα και επιδίωξη είναι, όλα τα έχω, όταν εσένα έχω.

Αγαπάς έναν άνθρωπο για την ελπίδα που σου δημιουργεί και αν χωρίσεις λυπάσαι για την ελπίδα που χάνεται μαζί του. Γιατί όταν αγαπάει κάποιος είναι σίγουρος για όλα, όταν αγαπιέται αμφιβάλει για όλα. Ο ερωτευμένος δεν νοιώθει καθόλου ένοχος στην ένταση της αφοσίωσης. Γι΄ αυτό ο αφοσιωμένος εραστής δύσκολα λέει το αντίο, γιατί συνήθισε να  αγαπά. Είναι ο ακαταπάτητος όρκος του. Ξέρει τα όρια του αύριο του, το να αγαπά! Γιατί είναι με εκείνον που θέλει, αυτός να είναι. Και σαν νέος και εγώ κάποτε ρώτησα τη θάλασσα,  τι σημαίνει αγάπη και εκείνη μου έγραψε στην αμμουδιά: Έρωτας – Πόνος – Δάκρυ.

Αξίζει όμως να το ζήσεις, … ξέρω!!!
Και τέλος για σένα ΕΡΩΤΑ θα κάνω μιαν ευχή:
Ο Θεός να σε προστατεύει.., αν δεν μπορέσω εγώ!

Νίκος Φραντζής