Κέρδισαν την εξουσία το 2015 με ψέμματα και μίσος. Εξέφρασαν έναν πολιτικό λόγο απλουστευτικό, παραπλανητικό, διχαστικό, εμφυλιοπολεμικό εκμεταλλευόμενοι τις συνέπειες της κρίσης που τις εμφάνισαν ως συνέπειες του μόνου ασφαλούς και εφαρμόσιμου τρόπου αντιμετώπισης της κρίσης.
Έβλαψαν βαθειά τη χώρα ρίχνοντάς την σε μια δευτερογενή κρίση. Και μετά ομολόγησαν με καταπληκτική άνεση ότι όλα όσα έλεγαν ήσαν όχι μόνο ανέφικτα αλλά δραματικά επικίνδυνα. Από «αγανακτισμένοι αντιμνημονιακοί» έγιναν οι «αποτελεσματικότεροι διαχειριστές» του τρίτου και τώρα πια του τέταρτου μνημονίου.
Όταν λοιπόν το «κάρβουνο» των δήθεν εναλλακτικών λύσεων στην οικονομία τελείωσε και έγιναν το πρόθυμο delivery boy των εταίρων, έπρεπε να ρίξουν άλλου είδους «κάρβουνο» στη μηχανή του εθνικολαϊκισμού.
Καίνε τα τιμαλφή: τους θεσμούς της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, την εθνική ενότητα και την εθνική στρατηγική, το φρόνημα της κοινωνίας, χωρίς το οποίο κανένα έθνος δεν έχει μέλλον.
Μόνη λύση είναι η απομάκρυνσή τους από την εξουσία. Είπα στη Βουλή ότι καθαρή έξοδος στις αγορές δεν υπάρχει, υπάρχει «βρώμικη» έξοδος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ από την εξουσία.
Η σύλληψη των δυο παιδιών μας είναι ένας κρίκος στην αλυσίδα της έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις τις τελευταίες εβδομάδες. Η ένταση όμως είναι η προφανής επιλογή της άλλης πλευράς. Εμείς φερόμενοι όχι «κατευναστικά» αλλά υπεύθυνα και με στρατηγική προοπτική δεν πρέπει να αφήνουμε να εξελίσσονται γεγονότα που στη συνέχεια μετατρέπονται σε καταστάσεις αμφισβήτησης της κυριαρχίας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Η εμπειρία των τελευταίων 45 ετών διδάσκει πολλά για την τουρκική μέθοδο. Μετά από περίπου 15 χρόνια συγκρατημένης στάσης του κ. Ερντογάν στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο προσχωρεί με φόρα στην κλασική γραμμή της εκτόνωσης στην περιοχή αυτή, των μεγάλων πιέσεων που υφίσταται και εσωτερικά και σε όλη την γραμμή των ανατολικών συνόρων.
Δεν μπορεί δυστυχώς να διαχειριστεί τέτοια ζητήματα μια Κυβέρνηση που απευθύνεται στο εσωτερικό ακροατήριο και αντιδρά χωρίς σχέδιο πηγαίνοντας, ως εκκρεμές, από την αδράνεια στην επικοινωνιακή υπερκινητικότητα.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η παρουσία του κ. Καμμένου στη θέση ενός Υπουργού Άμυνας που αποκλείεται από κρίσιμες συσκέψεις και επαφές γιατί κανείς δεν μπορεί να τον εκλάβει ως διαχειριστή κρίσεων. Χρειάζεται επομένως μια κυβέρνηση χωρίς αυτά τα διαρθρωτικά προβλήματα. Μια κυβέρνηση ικανή να διαμορφώσει συνθήκες εθνικής ενότητας αλλά και εθνικής σοβαρότητας.
Από τη συνέντευξη του Ευάγγελου Βενιζέλου στον Φιλελεύθερο