Φ. Ντιπιερο: Το μεγαλόσωμο και μεγαλοκέρατο ελάφι της Λέρου, σε αγγείο του 625 π.Χ.

Φίλε Λέριε!! Διάβασε για τον τόπο σου σε παρακαλώ!!
Το μεγαλόσωμο και μεγαλοκέρατο ελάφι της Λέρου, σε αγγείο του 625 π.Χ. – Άνθρωποι και ελάφια-γίγαντες και στην Ικαρία! – του Γ. Λεκάκη

Απ’ αυτήν εδώ την στήλη, έγραφα για τα ελάφια του Αιγαίου, και την ανάγκη διατηρήσεως και συντηρήσεως του είδους.[1]
Σαφώς και έχουμε παραστάσεις ελαφιών και ελαφοκυνηγιών από τα σπήλαια, από βραχογραφίες, κλπ. τουλάχιστον 20.000 χρόνια πριν από σήμερα…

Αλλά, όσον αφορά την θάλασσά μας, το Αιγαίο, μια αρχαιοτάτη μαρτυρία γι’ αυτά, υπάρχει σε ένα κεραμικό πλακίδιο, του 625 π.Χ. περίπου, που ευρέθη στην πόλη Ναύκρατι της Αιγύπτου. Εκεί είχε μεταφερθεί από την Λέρο της Δωδεκανήσου! Έτσι αποδεικνύεται αρχαιοτάτη εμπορική και πολιτιστική σχέση της ελληνίδος νήσου, με την Αίγυπτο.

Το θραύσμα του αγγείου εικονίζει ωραιότατα και με εκπληκτική γραμμή ένα μεγαλόσωμο ελάφι, με τεράστια κέρατα[2], την στιγμή που βόσκει. Μόνο τα πίσω πόδια του ελαφιού λείπουν… Στο θαμπό καφέ-πορτοκαλί σώμα του αγγείου ανιχνεύθηκε και μεγάλη ποσότητα χρυσού! Οι διαστάσεις του θραύσματος είναι 1,4 εκατ. ύψος, επί 9,7 εκατ. πλάτος, 6,3 εκατ. μήκος. Το πάχος του κεραμικού είναι 0,7 εκατ.

Διαβάστε επίσης:

Λέρος: Διακομιδή 66χρονης στην Κάλυμνο

08.15.2025

501

Τρεις διακομιδές ασθενών από Λέρο και Λειψούς

08.15.2025

758

Την ανάλυση του πηλού έχει κάνει ο Hans Mommsen στην Βόννη. Έδειξε ότι ο πηλός προέρχεται από την περιοχή Δωδεκανήσου, μάλλον από την Λέρο (και με μικρότερες πιθανότητες από την Κω ή την Κάλυμνο), απ’ όπου προέρχονται και πολλά αγγεία που ευρέθησαν στην Μίλητο. Έτσι επιβεβαιώνονται οι πληροφορίες ότι η πόλις Ναύκρατις, ελληνικό ίδρυμα (φαίνεται άλλωστε από το όνομά της), ιδρύθη στα μέσα του 7ου αι. π.Χ. από Μιλησίους μισθοφόρους, τους οποίους εγκατέλειψε στην περιοχή ο φιλέλλην φαραώ Ψαμμήτιχος Α΄ και προφανώς τους εχρύσωσε!

Έτσι διαψεύδεται ο Ηρόδοτος – αν και αιγυπτιομανής – που ήθελε την Ναύκρατι, να ιδρύεται το 550 π.Χ. Εκτός από τους Μιλησίους στην κατοίκηση της πόλεως συμμετείχαν και άλλες – κυρίως ιωνικές – πόλεις, οι ισχυρότερες ναυτικές δυνάμεις της εποχής, όπως η Χίος, η Φώκαια, η Ρόδος, η Κνίδος, η Αλικαρνασσός, κ.ά. Η Σαΐς, η Ναύκρατις και η Κυρήνη, ήταν τα σπουδαιότερα εμπορικά κέντρα της βορειο-αφρικανικής ακτής, και όλα ελληνικά.

Οι μεγάλες αυτές πόλεις (όπως και οι Συρακούσες, Μεσσήνη, Τέως, Μασσαλία, κ.ά.) είχαν αριστοκρατικά πολιτεύματα. Υπήρχαν 600 ισόβιοι άρχοντες, οι τιμούχοι, με καταγωγή από πλούσιες και επιφανείς οικογένειες, αλλά δεν έφθανε μόνον αυτό: Έπρεπε να είναι νυμφευμένοι και να έχουν παιδιά! Αυτοί είχαν δικαστικά και θρησκευτικά καθήκοντα στις πόλεις αυτές… Άλλωστε, κατά τον δρ. Β. Αποστολίδη (1827–1910) οι πρώτοι Έλληνες κατέφθασαν στην αρχαία Αίγυπτο περί το 3800 π.Χ. και ήσαν οι Δαναοί που ονομάσθηκαν εκεί Χανεμπού.

Το εν λόγω θραύσμα, λοιπόν, ευρέθη σε ανασκαφές στην Κάτω Αίγυπτο, της χώρας που κείται υπτίως του Αιγαίου, την περίοδο 1884-1885 και έφθασε στο Βρετανικό Μουσείο το 1886, απ’ όταν και το κατέχει (με αρ. 1886,0401.1271). Τότε διενεργούσε εκεί ανασκαφές ο πολυγραφότατος