ΛΕΡΟΣ: Το κήρυγμα της Κυριακής του Σεβ. Μητροπολίτου Λέρου-Καλύμνου-Αστυπαλαίας κ.Παϊσίου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ , 11-2-2018

«Όταν μέλλης έρχεσθαι, κρίσιν δικαίαν ποιήσαι, Κριτά δικαιότατε». 

Διαβάστε επίσης:

Λέρος: Ανακοίνωση του Δήμου για διακοπή ρεύματος την Κυριακή 24 Αυγούστου

22.08.2025

988

Λέρος: Εποικοδομητική συνάντηση της Πανελλήνιας Ένωσης Λερίων με τον Δήμαρχο Λέρου Τιμόθεο Κωττάκη

22.08.2025

875

Αγαπητοί μου αδελφοί, 

Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, μας καταγράφει τους αδιάψευστους λόγους του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, οι οποίοι αναφέρονται στην Δευτέρα Του παρουσία, «και  πάλιν ερχόμενον μετά δόξης, κρίναι ζώντας και νεκρούς».

Τότε, ο Δίκαιος Κριτής, θα καθίσει επί θρόνου δόξης, και όλοι οι άγιοι άγγελοι γύρω Του, και τότε, προ του φοβερού βήματος, θα καλέσει ζώντας και νεκρούς, και τότε «βίβλοι ανοιγήσονται και φανερωθήσονται πράξεις ανθρώπων», και «αφοριεί αυτούς απ’ αλλήλων, ώσπερ ο ποιμήν αφορίζει τα πρόβατα από των ερίφων».

Ο Δίκαιος Κριτής – εν δικαιοσύνη και ευθύτητι – θα ανταμείψει τους δικαίους και ενάρετους και αγαθούς, οι οποίοι γενναία αγωνίστηκαν στο στάδιο των αρετών στην παρούσα ζωή τους και εξήλθαν νικητές, και θα τιμωρήσει τους αδίκους και άσπλαχνους, τους χωρίς αγάπη και ευσπλαχνία, οι οποίοι  θυσίασαν το εγώ τους υπεράνω από κάθε τι όσιο και ιερό.

Ο άνθρωπος πλάστηκε από τον Άγιο Θεό «κατ’ εικόναν και ομοίωσιν Αυτού», να ζει στην αφθαρσία· δυστυχώς, όμως, η παρακοή γέννησε τον θάνατο, ο οποίος θάνατος, βεβαίως, δεν είναι εκμηδένιση του ανθρώπου, αλλά γέφυρα προς μετάβασή του στην αιώνια ζωή και μακαριότητα.

Ο Ιερός Χρυσόστομος λέγει «ας σκεφτούμε, παρακαλώ, το δικαστήριο εκείνο, ας το θεωρήσουμε, ότι τώρα γίνεται, ότι τώρα ο Κριτής κάθεται στην θέση Του και τα πάντα  φανερώνονται και έρχονται μπροστά. Δεν πρόκειται απλώς να παραβρεθούμε εκεί, αλλά να φανερωθούμε!

Άραγε, γιατί δεν ντρεπόμαστε; Άραγε γιατί δεν τρομάζουμε; Άραγε γιατί δεν λογαριάζουμε, ότι θα ήταν προτιμότερο  πολλές φορές να πεθάνουμε, παρά ένα αμάρτημά μας κρυφό να φανερωθεί μπροστά σε αγαπητούς φίλους;

Πως λοιπόν, συνεχίζει να λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος, θα αντέξουμε να σταθούμε μπροστά σε όλους τους αγγέλους και όλους τους ανθρώπους, τότε πού θα φανερωθούν τα αμαρτήματά μας και θα εκτεθούν μπροστά στα μάτια μας;».

Η διδασκαλία αυτή της μελλούσης κρίσεως, η οποία αποτελεί άρθρο της πίστης μας και άνευ του οποίου καταρρέει η χριστιανική θρησκεία, είναι έμφυτος στον άνθρωπο, ο οποίος από την ημέρα και την ώρα που ήλθε στον κόσμο αυτόν έχει την γνώση και την πεποίθηση ότι μία ημέρα θα κριθεί δια τα έργα και τις πράξεις του.

Πίστη, λοιπόν, ακράδαντος είναι ότι θα έλθει ο Κύριος «κρίναι ζώντας και νεκρούς·», αυτό διδάσκεται και αυτό είναι συνυφασμένο με το όλο χριστιανικό δόγμα, όπως ακριβώς το κατέγραψαν οι Θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας μας στο Σύμβολο της Πίστεως Νικαίας – Κωνσταντινουπόλεως: «και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς».

Αν δεν γίνει η μέλλουσα κρίσις και ανταπόδοσις, τότε μάταια είναι η πίστη των χριστιανών, τότε μάταια ο Κύριος έγινε άνθρωπος εκουσίως δια να άρει στους ώμους Του τα των ανθρώπων πταίσματα. Τότε, μάταια έπαθε, ο απαθής την θεότητα, επάνω στον τετραμερή Σταυρό, ο των όλων Δεσπότης και Κύριος, υπέρ της του κόσμου ζωής σωτηρίας. Τότε, μάταια οι Απόστολοι κήρυξαν, οι Πατέρες δίδαξαν, οι Μάρτυρες ομολόγησαν «Θεόν φανερωθέντα εν σαρκί τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου και παρέχοντα ημίν το μέγα έλεος».

Ο των όλων Κύριος θα έλθει δια να αποδώσει σε έναν έκαστο εξ’ ημών κατά τα έργα και τις πράξεις μας. Θα έλθει δια να θριαμβεύσει την δικαιοσύνη, την αλήθεια, για να κυριαρχήσει τότε η αρμονία της ηθικής και της ευδαιμονίας στους ουρανίους θαλάμους. Πότε όμως θα έλθει, και πότε θα γίνει η καθολική αυτή κρίση, της οποίας θα προηγηθεί η ανακαίνιση δια του πυρός του υλικού κόσμου και η ανάσταση των νεκρών, ουδείς των ανθρώπων γνωρίζει.

Πότε θα έλθει ο Υιός του Θεού και οι άγιοι άγγελοι μετ’ Αυτού, του οποίου θα προπορεύεται ο Τίμιος Σταυρός, ως νικηφόρο λάβαρο, και θα καθίσει επί θρόνου δόξης, και τότε «συναχθήσονται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη», είναι άγνωστο τοις ανθρώποις.

Πότε ο μέγας και λευκός θρόνος θα στηθεί μεταξύ ουρανού και γής, όπου θα καθίσει ο αδέκαστος Κριτής δια να αποδώσει την εκπορευομένη εξ’ Αυτού αψευδέστατη και αδωροδόκητο ετυμηγορία, «και τότε  στήσει τα μεν πρόβατα εκ δεξιών αυτού, τα δε ερίφια εξ’ ευωνύμων», είναι άγνωστη, η του Κυρίου δευτέρα παρουσία, στον ατελή στην πίστη άνθρωπο.

Ο χρόνος της Δευτέρας του Κυρίου Παρουσίας είναι άγνωστος σε εμάς τους ατελείς ανθρώπους, όπως ακριβώς άγνωστος είναι και ο χρόνος του θανάτου μας. Ένα όμως είναι βέβαιο ότι, κατά «την μεγάλην εκείνην ημέραν και επιφανή», πάντες οι άνθρωποι θα προχωρήσουμε, ως ορμητικό ποτάμι προς τον θρόνο του Εσφαγμένου Αρνίου της Αποκαλύψεως. Και τότε, «βίβλοι ανοιγήσονται, φανερωθήσονται πράξεις ανθρώπων έμπροσθεν του αστέκτου βήματος».

Δυστυχώς, ο άνθρωπος της σημερινής εποχής νομίζοντας ότι εδώ είναι η ζωή και ο θάνατος και ότι δεν υπάρχει πέρα του τάφου ζωή, ζει και κινείται μακριά από την πηγή της σωτηρία του, μακριά από την Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, με αποτέλεσμα να έχει χαλαρή την πίστη του στην μέλλουσα κρίση.

Πολλοί των χριστιανών παρασύρονται από τα ρεύματα του κόσμου του αιώνος τούτου και περιπίπτουν, άσοφοι ως σοφοί, στην αμαρτία και μάλιστα στην απιστία, λέγοντες: «εδώ ο θάνατος, εδώ και η ζωή»· δι’ αυτούς τα πάντα είναι «τί φάγωμεν, τί πίωμεν, τί περιβαλλόμεθα» και δεν θέλουν να κατανοήσουν ότι, μετά θάνατον «κρίσις εστίν», και ότι, «όταν μέλλης έρχεσθαι, κρίσιν δικαίαν ποιήσαι, κριτά δικαιότατε, επί θρόνου δόξης σου καθεζόμενος…».

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Οφείλουμε και εμείς, όσο έχουμε χρόνο στην παρούσα ζωή, να πράξουμε καρπούς αξίους της μετανοίας, να εργαστούμε δια την ψυχή μας, να την καθαρίσουμε από παντός μολυσμού, σαρκός και πνεύματος, και με δάκρυα μετανοίας και εξομολογήσεως να ζήσουμε ζωή πνευματική εδώ στην γή.

Οι λόγοι του Κυρίου Σωτήρος Χριστού που ακούσαμε στην σημερινή ευαγγελική περικοπή: «επείνασα και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα και εποτίσατέ με, ξένος ήμην και συνηγάγετέ με, γυμνός και περιεβάλετέ με, ησθένησα και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην και ήλθετε προς με», ας γίνουν δι’ εμάς βίωμα στην ζωή μας, δια να έχουμε την ελπίδα ότι, θα τύχουμε της εκ δεξιών του Κυρίου παραστάσεως.

ΑΜΗΝ.     

Ο  Λ.Κ.Α.Π.