Γιάννης Παππάς: «Η Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου, ήταν η δικαίωση ενός μακροχρόνιου αγώνα των νησιωτών μας»

Η 7^η Μαρτίου, είναι κάτι περισσότερο από μια επέτειος. Είναι μια υπενθύμιση, ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται, αλλά, κερδίζεται. Είναι η απόδειξη, πως ένας λαός, όταν έχει πίστη και επιμονή, μπορεί να ανατρέψει την ιστορία.

Η Ενσωμάτωση της  Δωδεκανήσου στην Ελλάδα, δεν ήταν ένα απλό, διπλωματικό γεγονός. Ήταν, η δικαίωση ενός μακροχρόνιου αγώνα, που οι νησιώτες μας, έδωσαν με πείσμα, θάρρος και ενότητα. Ένας αγώνας, ενάντια σε ισχυρές δυνάμεις, απέναντι σε ξένες κατοχές, απέναντι σε όσους επεχείρησαν  να τους αλλοιώσουν την ταυτότητα.

Από το 1912, όταν η ιταλική κατοχή, αντικατέστησε την οθωμανική κυριαρχία, η Δωδεκάνησος έζησε δύσκολες εποχές. Ο ιταλικός φασισμός, επεχείρησε να επιβάλει τη δική του γλώσσα, τη δική του κουλτούρα, τη δική του ταυτότητα. Όμως, οι νησιώτες δεν υπέκυψαν. Στα σπίτια τους, μιλούσαν ελληνικά. Και όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν τα νησιά στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η αντίσταση συνεχίστηκε. Η Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου, ήταν η επιστροφή ενός αναπόσπαστου κομματιού του ελληνισμού στη φυσική του θέση.  Ήταν μια νίκη, που δεν ήρθε τυχαία.  Ήταν αποτέλεσμα διπλωματικών μαχών, πολιτικών πιέσεων, αλλά κυρίως, της ακατάβλητης θέλησης των νησιωτών μας.

Διαβάστε επίσης:

Λέρος: Χτύπησε το πρώτο κουδούνι στα σχολεία – Στιγμιότυπα από τον αγιασμό και δηλώσεις επισήμων

11.09.2025

800

Η Συντονίστρια για τα Δικαιώματα του παιδιού, παρευρέθηκε στον αγιασμό των σχολείων της Λέρου

11.09.2025

248

Η 7^η Μαρτίου, δεν είναι μια επέτειος για να θυμόμαστε μόνο στις εθνικές γιορτές. Είναι ένας οδηγός για το σήμερα και το αύριο. Γιατί τα διδάγματα της ιστορίας, έχουν απόλυτη αξία στη σύγχρονη πραγματικότητα.

Σήμερα, τα νησιά μας, συνεχίζουν να βρίσκονται σε ένα κομβικό γεωπολιτικό σημείο. Η Δωδεκάνησος, όπως και κάθε ελληνική γωνιά του Αιγαίου, δεν είναι μόνο, ένας τουριστικός παράδεισος. Είναι ένα στρατηγικό σύνορο της Ελλάδας και της Ευρώπης, μια περιοχή με τεράστια γεωπολιτική σημασία.

Η ιστορία μας διδάσκει, πως, τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο.  Ο αγώνας για την ελευθερία και την εθνική κυριαρχία, δεν τελειώνει ποτέ.

Σήμερα, δεν πολεμάμε με όπλα, αλλά με ανάπτυξη, με ισχυρή παρουσία στην Ευρώπη, με αμυντική θωράκιση, με αποφασιστικότητα σε κάθε απειλή.

Η κυβέρνηση, έχει αποδείξει έμπρακτα, πως, αντιλαμβάνεται αυτή την ευθύνη. Ενισχύουμε τα νησιά μας με έργα υποδομών, αναβαθμίζουμε τις αμυντικές μας δυνατότητες, διασφαλίζουμε την παρουσία του κράτους, ακόμα και στο πιο μικρό νησί του Αιγαίου.

Όμως, η ιστορία των Δωδεκανησίων, μας υπενθυμίζει και κάτι ακόμη:  τίποτα δεν πετυχαίνεται χωρίς ενότητα. Οι νησιώτες μας νίκησαν, γιατί ήταν ενωμένοι. Γιατί είχαν ένα κοινό σκοπό. Και αυτή η ενότητα, είναι το μεγαλύτερο όπλο μας και σήμερα.

Στις 7 Μαρτίου 1948, η Ελλάδα, δεν απέκτησε απλώς νησιά. Απέκτησε ξανά, ένα κομμάτι της ψυχής της. Απέκτησε ξανά ανθρώπους, που έδωσαν τα πάντα, για να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια. Σήμερα, η καλύτερη τιμή, που μπορούμε να τους αποδώσουμε, είναι, να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε. Για μια Ελλάδα ισχυρή, για νησιά ανεπτυγμένα, για μια πατρίδα που θα στέκεται πάντα περήφανη απέναντι στην ιστορία.

Γιατί, η ελευθερία, δεν ήταν ποτέ δώρο. Ήταν πάντα κατάκτηση. Και η Δωδεκάνησος, είναι η ζωντανή απόδειξη αυτού του κανόνα.

Προσωπικά, κάθε χρόνο, αυτή την επέτειο, νιώθω διπλά συγκινημένος και  υπερήφανος, διότι, ανάμεσα στους ήρωες που αρνήθηκαν τη σκλαβιά και αγωνίστηκαν για την Ελευθερία της πατρίδας μας ήταν και ο παππούς μου, ο Πέτρος Σταυριανάκης όπου από το 1940 μέχρι το τέλος του πολέμου, προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στον ελληνικό αγώνα και στην απελευθέρωση της Δωδεκανήσου.