«Έφυγε» ο Καλύμνιος Αντώνιος Τσιμούρης από τους τελευταίους επιζήσαντες του «Βασίλισσα Όλγα»

Σήμερα η Ελλάδα, με σεβασμό και βαθιά ευγνωμοσύνη, αποχαιρέτισε έναν μεγάλο Έλληνα και Καλύμνιο, τον Αντώνιο Τσιμούρη, από τους τελευταίους επιζήσαντες του Αντιτορπιλικού “Βασίλισσα Όλγα”, η κηδεία του οποίου τελέστηκε στον Ι.Ν. Αγ. Αναργύρων στην Κοκκινιά.

Ένας άνθρωπος που υπηρέτησε την πατρίδα μέσα από τους αγώνες του και τίμησε την Κάλυμνο, την οποία αγαπούσε και επισκέπτονταν συνέχεια, μέχρι και πριν δύο χρόνια, όταν πλέον δεν του το επέτρεπε η κατάσταση της υγείας του.

Γεννημένος το 1925, έζησε όλη την μακρά ιστορία της Ελλάδας και της αγαπημένης του πατρίδας, της Καλύμνου, όλα τα γεγονότα που σημάδεψαν την σύγχρονη ιστορία, καθώς, στις συζητήσεις του, αναφέρονταν συχνά στον πετροπόλεμο και στον ηρωικό βοσκό, τον Μανώλη Καζώνη, τον οποίο θυμόταν και μνημόνευε. Πολλές φορές η πολιτεία αναγνώρισε την προσφορά του εκλιπόντος, όμως στο στήθος του είχε δύο πολύ σημαντικά παράσημα, για τα οποία ένιωθε υπερηφάνεια, την αγάπη του για την Ελλάδα και την ιδιαίτερή του πατρίδα, την Κάλυμνο.

Διαβάστε επίσης:

Αστυνομία: Στοχευμένες δράσεις στα νησιά του Νοτίου Αιγαίου

27.10.2025

624

Άνοιξε η ηλεκτρονική πλατφόρμα για τη δωρεάν διανομή Οικιακών Κομποστοποιητών στα νοικοκυριά της Καλύμνου

27.10.2025

481

Μέσα από τον επικήδειο που εκφώνησε η Καλυμνιά, Ευδοκία Βουβάλη, γίνεται μια σύντομη αναφορά στη ζωή και την δράση του Αντώνιου Τσιμούρη, μια σημαντική παρακαταθήκη για τις νέες γενιές της Καλύμνου.

Ακολουθεί το ρεπορτάζ από την Πολιτιστική Ομάδα «Αρχιπέλαγος», καθώς και ο επικήδειος λόγος που εκφωνήθηκε από την συμπατριώτισσά μας Ευδοκία Βουβάλη:

Με σεβασμό και βαθιά ευγνωμοσύνη, αποχαιρετήσαμε σήμερα έναν από τους τελευταίους επιζήσαντες του Αντιτορπιλικού μας “Βασίλισσα Όλγα”, τον Καλύμνιο Αντώνη Τσιμούρη.

Στον Ι.Ν. Αγίων Αναργύρων Κοκκινιάς, όπου τελέσθηκε η εξόδιος ακολουθία, χοροστάτησε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Πειραιά κ.κ. Σεραφείμ.

Μετά το πέρας της ακολουθίας, εκφώνησαν επικήδειους, ο εκπρόσωπος του ΓΕΝ, Αντιπλοίαρχος Δημόπουλος Δ. (ΠΝ), από την Πολιτιστική Ομάδα “Αρχιπέλαγος”, η κ. Ευδοκία Βουβάλη, ενώ ακολούθησε μια σύντομη παρηγορητική ομιλία του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ και μετά η Γεν. Γραμματέας του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αναπήρων και Θυμάτων πολέμου και εθνικής αντίστασης κ. Μπουζαρέλου, αναφέρθηκε στην δράση του επί σειρά ετών διατελέσαντος προέδρου του συνδέσμου, Αντώνη Τσιμούρη.

Ακολουθεί ο επικήδιος λόγος της Ευδοκίας Βουβάλη, από την Π.Ο. «Αρχιπέλαγος»

«Δεν έχω εκφωνήσει ποτέ μέχρι τώρα επικήδειο…
Σήμερα όμως ένοιωθα ότι πρέπει να αποχαιρετίσω με πολύ σεβασμό, έναν άνθρωπο, που στα λίγα χρόνια γνωριμίας μας, εκτίμησα ιδιαίτερα!
Το ότι το πρότεινε η κόρη του η Αγλαΐα, είναι για μένα μεγάλη τιμή!
Όταν γνωριστήκαμε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων το 2012, οι πρώτες. κουβέντες που ανταλλάξαμε είχαν να κάνουν με τον κοινό τόπο καταγωγής μας, την Κάλυμνο !
Μόλις άκουσε το επίθετό μου, μου είπε:
«Εσύ είσαι από την Κάλυμνο ! Είμαστε συμπατριώτες!» Και μου χαμογέλασε… Άμεσος, καταδεκτικός, απλός, ευγενής, γλυκός άνθρωπος, με αγάπη για τον τόπο του, για όλα τα Δωδεκάνησα, για όλη την Ελλάδα !

Είχε προσκληθεί να παρακολουθήσει ένα αφιέρωμά μας για τη Μάχη της Λέρου και την καταβύθιση του Α/Τ Βασίλισσα Όλγα, στο οποίο είχε υπηρετήσει ως ναύτης – μηχανικός και ήταν ένας από τους ελάχιστους επιζώντες… Μεγάλη τιμή και συγκίνηση η παρουσία του!
Σημαντική για όλους εμάς η διάθεσή του να μας περιγράψει ακριβώς τα γεγονότα που έζησε. Το να ακούς την Ιστορία από άνθρωπο που την έζησε, μέρος κι αυτός της Ιστορίας, τόσο ζωντανά και περιγραφικά, είναι μοναδικό !
Γεννημένος σε ένα νησί τραχύ και βραχώδες, πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, σε μια δύσκολη εποχή για την χώρα μας, σε κατοχή, σε πόλεμο…Έζησε την τοπική ιστορία της Δωδεκανήσου, αλλά και την ευρύτερη στον Ελλαδικό χώρο.
Παράλληλα μάθαινε στο νησί και την τέχνη του μηχανικού.
Πρόσκοπος, στο Ιταλοκρατούμενο τότε νησί μας, με την Ελληνική Σημαία κρυφά μέσα από το πουκάμισό του και τραγουδώντας τον Εθνικό μας Ύμνο στα βουνά της Καλύμνου, μάθαινε Ιστορία και έτσι δυνάμωνε η πίστη του στο Θεό και η θέλησή του να βάλει κι αυτός ένα λιθαράκι για να ελευθερωθεί ο τόπος του !
Με την φιλοπατρία λοιπόν που τον διέκρινε, από τα 16 του αποφάσισε να φύγει από το νησί και να καταταγεί, να υπηρετήσει την Πατρίδα Ελλάδα !

Αντιμετώπισε πρόβλημα λόγω του νεαρού της ηλικίας του. Δεν του το επέτρεπαν.
Έφυγε για την Κύπρο… δούλεψε στο Αγγλικό Ναυαρχείο. Ζητούσε επίμονα να καταταγεί…Τον έστειλαν στη Μέση Ανατολή…Επειδή ο πατέρας του ήταν στην Αμερική, τον προέτρεψαν να πάει κι αυτός. Αρνήθηκε ! Ήθελε να πολεμήσει για την Ελλάδα ! Με την επιμονή του, κατάφερε και ναυτολογήθηκε στο Α/Τ Βασίλισσα Όλγα.
Στις 26 Σεπτεμβρίου 1943 το Β. Όλγα χτυπήθηκε στο λιμάνι του Λακκιού, στη Λέρο και βυθίστηκε. Χτυπημένος από θραύσματα βλημάτων στη σπονδυλική στήλη, βλέποντας το χαλασμό γύρω του, κρατήθηκε λίγο στα συντρίμμια του πλοίου, μετά έπεσε στη θάλασσα και τον μάζεψαν από μια βάρκα. Σώθηκε !
Τόσο βαριά τα τραύματά του, που τον νόμιζαν για νεκρό !
Παράσημα τα τραύματα για την Πατρίδα !
Παράσημα που σημάδεψαν όλη του τη ζωή…
Η αγάπη για την πατρίδα μεγάλη ! Οι κακουχίες δεν τον πτοούσαν !
Μόλις συνήλθε, ήθελε πάλι να πολεμήσει… Φεύγει για Ρόδο, Κύπρο, Μέση Ανατολή…Τελικά πηγαίνει με το Θ/Κ Αβέρωφ, στο ταξίδι του στη Βομβάη.
Ο καιρός περνά και βρίσκεται να υπηρετεί στο Ναρκαλιευτικό “Ευρώτας”.
Κι άλλο πλήγμα στην υγεία του – φυματίωση, όπως και άλλα μέλη του πληρώματος.
Ακολουθεί επιστροφή στην Πατρίδα, όταν το πλοίο που υπηρετούσε, συνόδευε την εξόριστη Κυβέρνηση στον Πόρο και μετά στο Φάληρο…

Αυτή ήταν μια σύντομη αναφορά στη ζωή ενός απλού ανθρώπου, που η ζωή τον έχρισε “ήρωα” !

Ενός παιδιού από ένα ακριτικό νησί, με πίστη στην ψυχή του, αγάπη για την Ελλάδα και θάρρος να πολεμήσει για να ελευθερωθεί η πατρίδα του !

Η ζωή του γεμάτη ιστορίες, που αργότερα τις διηγείτο σαν παραμύθι στα παιδιά και νανούριζε μ’ αυτές τα εγγόνια του !
Τον χαρακτήριζε μεγάλη πίστη στο Θεό, μεγάλη αγάπη για την Πατρίδα και την Οικογένεια ! Με κόπους και θυσίες, φρόντισε να μην λείψει τίποτα ποτέ από τα παιδιά του !
Ακούραστος, διακριτικός, ευαίσθητος, με ιδανικά, Άνθρωπος με ποιότητα ! Πρότυπο για όλους μας !

Σήμερα αποχαιρετούμε τον Αντώνη Τσιμούρη, με σεβασμό και ευγνωμοσύνη για τα όσα προσέφερε στην Πατρίδα, για τις αξίες και το ήθος που μετέδωσε στα παιδιά του… Πέντε παιδιά, που δικαιούνται να είναι υπερήφανα για αυτόν τον πατέρα !!!

Επίτιμος Δημότης Λέρου, χρόνια πήγαινε στο νησί στις 26 Σεπτεμβρίου στις εκδηλώσεις μνήμης του Πολεμικού μας Ναυτικού.
Αναγνωρίζοντας την προσφορά του, η Πολιτεία τον τίμησε με :

τον Πολεμικό Σταυρό,
τον Σταυρό Αγώνος του Βασιλικού Ναυτικού
το Ναυτικό μετάλλιο Γ΄ τάξεως
το Αναμνηστικό μετάλλιο πολέμου 1940 – 1941
το Αναμνηστικό μετάλλιο πολέμου 1941 – 1945
το Μετάλλιο Εθνικής Αντιστάσεως.
Θα τον θυμόμαστε πάντα με σεβασμό, εκτίμηση και αγάπη»

Πηγή: palmoskalymnou.gr