Το SOS ενός πανικόβλητου Τσακαλώτου, μία “μαύρη Δευτέρα”

Άργησε αλλά το κατάλαβε ο Τσακαλώτος.  “Αν πάει η αξιολόγηση για Μάιο – Ιούνιο καήκαμε”, είπε ο Ευκλείδης, αντιλαμβανόμενος ότι το τέλος έρχεται. Και όταν ο υπουργός των οικονομικών σου έχει πλέον την ψυχολογία αμνοεριφίου πριν το Πάσχα, με το Χρηματιστήριό σου να χάνει 12 δισ. μέσα σε ένα μήνα, τότε Αλέξη, πράγματι καήκατε…

Μόνο που σε αυτή την πυρά δυστυχώς οδηγείτε ολόκληρη τη χώρα. Το έχω ξαναγράψει. Εκτός από τον έντιμο συμβιβασμό, υπάρχει και η έντιμη αποχώρηση. Μόνο που πολύ φοβάμαι ότι όπως και όταν έκανε ο πρωθυπουργός την κολοτούμπα, υπογράφοντας το σκληρότερο Μνημόνιο, δεν υπήρχε τίποτε το έντιμο σε αυτό, με βάση τα όσα προηγήθηκαν – αδιέξοδη διαπραγμάτευση, κρυφά σχέδια για διπλό νόμισμα, κοροϊδία δημοψηφίσματος, κλείσιμο τραπεζών– έτσι και τώρα η αποχώρηση μπορεί να μην είναι διόλου έντιμη.

Διαβάστε επίσης:

Η Ελλάδα απέναντι στην πρόκληση της λιβυκής ρηματικής διακοίνωσης: Ώρα για στρατηγική αντεπίθεση

24.07.2025

1.5k

Υβριδική απειλή το μεταναστευτικό – Ο ρόλος της Τουρκίας στη Λιβύη και η μεταστροφή Χαφτάρ

13.07.2025

1.2k

Γιατί ορισμένες… κεραίες αναφέρουν ότι στο Μαξίμου κόπτονται όλο και περισσότερο για τον εκλογικό νόμο. Και αναζητούν συμμαχίες στην κατεύθυνση της αλλαγής του. Αν είναι έτσι, τότε το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κόψουν το δρόμο της αυτοδυναμίας στον αντίπαλο, καταστρώνοντας σχέδια αλά Πορτογαλία, διερεύνησης κυβερνητικής συμμαχίας δηλαδή από τους ηττημένους των εκλογών…  Δυστυχώς, προ μίας έντιμης αποχώρησης μελετώνται σενάρια διαρκούς ακυβερνησίας της χώρας…

Όσο για τον Τσακαλώτο, δείχνει να βρίσκεται πλέον σε πανικό. Βλέπει ότι με τους κυβερνητικούς χειρισμούς και την καθυστέρηση που έχει ήδη παρατηρηθεί, με την κοινωνία απέναντι αλλά και τους “θεσμούς” εξοργισμένους, ο πολιτικός χρόνος που αναζητεί η κυβέρνηση όχι μόνο δεν διατίθεται, αλλά και κάθε κερδισμένη εβδομάδα σπρώχνει όλο και περισσότερο την ελληνική οικονομία στο βάλτο. Και το 2016 δεν είναι 2015 όπως νομίζουν πολλά κυβερνητικά στελέχη. Δεν υπάρχουν φέτος τα διαθέσιμα κονδύλια για να πετά την μπάλα της διαπραγμάτευσης στην εξέδρα η κυβέρνηση όπως έκανε πέρυσι ο Βαρουφάκης. Τα ταμεία είναι άδεια και οι ξένοι πολύ πιο έμπειροι για το τι σημαίνει ΣΥΡΙΖΑ.

Και σχεδόν παρακαλά ο Ευκλείδης τους εταίρους να δώσουν λύση. Φωνάζει: καήκαμε! Δεν έχει προηγούμενο αυτή η εικόνα. Και προσέξτε τι εντύπωση δημιουργεί, όταν συνδυάζεται με την εικόνα κατάρρευσης του ελληνικού Χρηματιστηρίου.   Αντί να υπάρξει από την κυβερνητική πλευρά οποιαδήποτε δήλωση ψυχραιμίας, αντίθετα διαχέεται ο πανικός του υπουργού Οικονομικών, του καθ’ ύλην πιο αρμόδιου κυβερνητικού παράγοντα!   

Είναι σαφές ότι οι λόγοι υποχώρησης των χρηματιστηριακών τιμών δεν είναι μόνο ενδογενείς. Συνολικά στις αγορές υπάρχει τεράστια αναστάτωση και ειδικότερα για τις ευρωπαϊκές τράπεζες μεγάλος προβληματισμός, τον οποίο δεν έχει κρύψει ούτε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κ. Ντράγκι. Και φυσικά μέσα σε αυτό το περιβάλλον μία εντελώς ανίσχυρη και ρηχή αγορά όπως η ελληνική, επιβαρυμένη και από την ενισχυμένη αναξιοπιστία του πολιτικού παράγοντα και τις εστίες αστάθειας που εντείνονται, δεν είναι δυνατό να αντέξει και καταρρέει. Όμως αυτή η εικόνα δεν υπήρξε μόνο χθες. Υπάρχει επί της ουσίας από την αρχή κιόλας του χρόνου. 

Είναι η ίδια εικόνα που έφερε άρον άρον στην Αθήνα τα ξένα funds προ ολίγων ημερών σε μία αναζήτηση διαβεβαιώσεων ότι θα προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις και δεν θα κινδυνεύσουν οι επενδύσεις τους. Και μην αρχίσουν κάποιοι να μιλούν την ίδια “καραμέλα” για κερδοσκόπους. Ιδιαίτερα οι κερδοσκόποι δεν επιθυμούν να χάνουν… Όμως, για να προχωρά κάποιος σε ξεπούλημα μετοχών που αγόρασε προ 2-3 μηνών με απώλειες ακόμη και μεγαλύτερες του 50%, όσο ευνοϊκό και αν ήταν τότε το deal της αγοράς τους, σημαίνει ότι δεν βλέπει καμία προοπτική, δεν βλέπει να υφίσταται κανένας από τους λόγους για τους οποίους αποφάσισε να πάρει το ρίσκο της συμμετοχής στις τραπεζικές αυξήσεις κεφαλαίου. Και αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Αν μία αγορά θεωρηθεί “χωρίς αύριο”, τότε και οι πωλήσεις που ακολουθούν είναι σα να μην υπάρχει αύριο…

capital.gr – Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου